W 1990 r. przed g\u0142\u00f3wn\u0105 siedzib\u0105 CIA w Langley stan\u0105\u0142 niepozorny pomnik – cztery metalowe tablice z wyci\u0119tymi literami alfabetu \u0142aci\u0144skiego. Jednak nie o rozmach w tym przypadku chodzi\u0142o, ale o zagadk\u0119. Kod, kt\u00f3ry na nich umieszczono, od dw\u00f3ch dekad elektryzuje bowiem \u015brodowiska naukowe. Po wielu trudach trzy pierwsze tablice uda\u0142o si\u0119 rozszyfrowa\u0107, z czego druga zawiera\u0142a „zagadk\u0119 w zagadce” – enigmatyczny opis przekazu informacji ziemskim polem magnetycznym – i szczeg\u00f3\u0142owe oznaczenia geograficzne. Czwarta, ostatnia z tablic, po dzi\u015b dzie\u0144 nie zosta\u0142a wyja\u015bniona, pozostaj\u0105c jednym z najs\u0142ynniejszych niez\u0142amanych kod\u00f3w w historii.<\/strong><\/p>\n Kryptos znaczy „ukryty”<\/strong><\/p>\n Przez d\u0142ugi czas najs\u0142ynniejsz\u0105 rze\u017ab\u0105 w Langley, g\u0142\u00f3wnej siedzibie Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA) by\u0142 biblijny wers, wyryty w marmurze w hallu budynku: „Poznacie prawd\u0119, a prawda was wyzwoli”. Ostatnimi czasy jednak inny tekst sta\u0142 si\u0119 obiektem wielkiego poruszenia, tak wewn\u0105trz Agencji, jak i w\u015br\u00f3d zwyk\u0142ych ludzi: 865 liter pozornego be\u0142kotu, wybitych w grubej na centymetr miedzianej p\u0142ycie, ustawionej na wewn\u0119trznym podw\u00f3rzu kompleksu. Z pozoru kolejne niezrozumia\u0142e dzie\u0142o sztuki nowoczesnej, jest w rzeczywisto\u015bci cz\u0119\u015bci\u0105 tajemniczej instalacji, znanej na \u015bwiecie jako Kryptos. Kiedy w 1988 roku w CIA zapad\u0142a decyzja o budowie nowego skrzyd\u0142a budynku, postanowiono w jaki\u015b spos\u00f3b wzbogaci\u0107 przestrze\u0144, kt\u00f3r\u0105 przeznaczono na zewn\u0119trzn\u0105 kafeteri\u0119. Po kr\u00f3tkiej naradzie zwr\u00f3cono si\u0119 do znanego z zami\u0142owania do nowych wyzwa\u0144 ameryka\u0144skiego rze\u017abiarza Jima Sanborna. Pomys\u0142 by\u0142 prosty \u2013 nale\u017ca\u0142o stworzy\u0107 instalacj\u0119, kt\u00f3r\u0105 mo\u017cna ustawi\u0107 na zewn\u0105trz miedzy dwoma cz\u0119\u015bciami kompleksu, ale do kt\u00f3rej dost\u0119pu nigdy nie b\u0119dzie mia\u0142a szeroka publiczno\u015b\u0107. Sanborn nazwa\u0142 swoj\u0105 propozycj\u0119 u\u017cywaj\u0105c greckiego s\u0142owa oznaczaj\u0105cego „ukryty”. W zamierzeniu ca\u0142kowicie zakodowany tekst mia\u0142 by\u0107 metafor\u0105 samej pracy CIA – sekret\u00f3w, szyfr\u00f3w i dwuznacznej natury prawdy.<\/p>\n Ponad 20 lat po ustawieniu tablic, tekst na nich widniej\u0105cy nadal nie zosta\u0142 w pe\u0142ni odczytany. Przez ten czas wok\u00f3\u0142 tajemnicy Kryptosa uros\u0142a ca\u0142a spo\u0142eczno\u015b\u0107 samozwa\u0144czych kryptoanalityk\u00f3w, do kt\u00f3rych do\u0142\u0105czyli nawet pracownicy CIA. Do tej pory uda\u0142o im si\u0119 odczyta\u0107 trzy z czterech cz\u0119\u015bci tablicy, odkrywaj\u0105c wieloznaczne sentencje i komunikat ze wsp\u00f3\u0142rz\u0119dnymi geograficznymi, kt\u00f3ry uczyni\u0142 ca\u0142\u0105 spraw\u0119 jeszcze bardziej zawi\u0142\u0105. Nadal na odszyfrowanie czeka 97 znak\u00f3w czwartej cz\u0119\u015bci (znanej w \u017cargonie jako K4). A im d\u0142u\u017cej trwa w tej kwestii impas, tym bardziej ludzie staj\u0105 si\u0119 zdesperowani.<\/p>\n Tworz\u0105c Kryptosa, Sanborn, 63-latek mieszkaj\u0105cy niemal samotnie na wyspie w Zatoce Chespeake (USA) twierdzi, \u017ce ca\u0142a konstrukcja mia\u0142a za zadanie ukazanie pot\u0119gi sekretu. W sk\u0142ad jego ambitnego projektu wchodzi jednak nie tylko pofalowana w kszta\u0142t litery S tablica, ale r\u00f3wnie\u017c specyficznie ukszta\u0142towane kawa\u0142ki petryfikowanego drewna i granitowe p\u0142yty. Chocia\u017c wi\u0119kszo\u015b\u0107 instalacji znajduje si\u0119 w miejscu wewn\u0119trznej kafeterii CIA, gdzie analitycy i szpiedzy mog\u0105 ogl\u0105da\u0107 rze\u017ab\u0119 podczas lunchu, Kryptos rozci\u0105ga si\u0119 poza dziedziniec a\u017c do zewn\u0119trznej cz\u0119\u015bci nowego skrzyd\u0142a. Tam dla szerokiej publiczno\u015bci skonstruowana zosta\u0142a jeszcze jedna zagadka, w kt\u00f3rej wed\u0142ug niekt\u00f3rych nale\u017cy szuka\u0107 klucza do odszyfrowania ostatniej cz\u0119\u015bci kodu. Mowa o trzech miedzianych p\u0142achach, wstawionych przed wej\u015bciem do kompleksu, na kt\u00f3rych wyryto ci\u0105g znak\u00f3w w alfabecie Morse’a, oraz o bloku specyficznego, naturalnie namagnesowanego kamienia zwanego magnetytem, do kt\u00f3rego przytwierdzono granitow\u0105 tablic\u0119 z wyryt\u0105 ig\u0142\u0105 kompasu.<\/p>\n <\/a><\/p>\n Niemniej jednak sercem konstrukcji jest wspomniana ju\u017c p\u0142yta z wyci\u0119tymi literami tekstu, kt\u00f3ra jak twierdzi Sanborn „B\u0119dzie ods\u0142ania\u0142a swoje znaczenie powoli, wraz z up\u0142ywem czasu”. Artysta kiedy rozpoczyna\u0142 swoje prace wiedzia\u0142 bardzo ma\u0142o na temat kryptografii, dlatego bez opor\u00f3w zaakceptowa\u0142 ofert\u0119 CIA. Ta natomiast wyznaczy\u0142a mu do pomocy jednego ze swoich emerytowanych pracownik\u00f3w – Eda Scheidt’a. Scheidt w tym samym czasie dzia\u0142a\u0142 na dw\u00f3ch frontach. – Przed wyjazdem przypomniano mi, abym nie ujawnia\u0142 \u017cadnych sekret\u00f3w Agencji – opowiada w wywiadzie dla „NY Times”. – Chodzi\u0142o o to, aby nie zdradza\u0107 mu naszych najlepszych metod i nie stworzy\u0107 czego\u015b, czego nie da si\u0119 z\u0142ama\u0107, ale jednocze\u015bnie wykreowa\u0107 szyfr, kt\u00f3ry jaki\u015b czas si\u0119 utrzyma – m\u00f3wi. Kryptograf zacz\u0105\u0142 zatem szkoli\u0107 Sanborna w technikach kodowania z XIX wieku a\u017c do II Wojny \u015awiatowej, kiedy agenci terenowi musieli u\u017cywa\u0107 jedynie o\u0142\u00f3wka i papieru w celu kodowania i dekodowania wiadomo\u015bci. Po eksperymentach z wieloma rodzajami technik, m\u0119\u017cczy\u017ani wpadli na pomys\u0142 u\u017cycia staro\u015bwieckiej metody transpozycji, kt\u00f3ra, jak wierzyli, pozwoli na stworzenie wiadomo\u015bci na tyle trudnej do z\u0142amania, \u017ce wytworzy wok\u00f3\u0142 Kryptosa odrobin\u0119 suspensu. Rozwi\u0105zanie jednak by\u0142o dzie\u0142em samego Sanborna, kt\u00f3rym nie podzieli\u0142 si\u0119 nawet ze swoim pomocnikiem. – Zak\u0142ada\u0142em, \u017ce pierwsze trzy sekcje tekstu zostan\u0105 odczytane w przeci\u0105gu tygodni, mo\u017ce miesi\u0119cy – przyznaje autor. Scheidt uwa\u017ca\u0142 natomiast, \u017ce ca\u0142o\u015b\u0107 utrzyma si\u0119 nieodczytana przez najwy\u017cej kilka lat.<\/p>\n Trzy pierwsze tablice<\/strong><\/p>\n Co ciekawe Kryptos, jeszcze zanim zosta\u0142 ustawiony w Langley, potrafi\u0142 budzi\u0107 niezdrow\u0105 ciekawo\u015b\u0107. Podczas samego, trwaj\u0105cego dwa lata procesu konstrukcji zdarza\u0142y si\u0119 bowiem momenty intrygi i paranoi. Rze\u017abiarz w licznych wywiadach wspomina o nieznajomych obserwatorach, wyposa\u017conych w kamery i dalekozasi\u0119gowe mikrofony, przytacza przypadek, w kt\u00f3rym kto\u015b z drabin\u0105 stara\u0142 si\u0119 dosta\u0107 do wn\u0119trza jego studia i sfotografowa\u0107 konstrukcj\u0119. Dosz\u0142o do tego, \u017ce zacz\u0105\u0142 wierzy\u0107, \u017ce jaka\u015b frakcja w CIA stara si\u0119 za wszelk\u0105 cen\u0119 storpedowa\u0107 projekt. – Pewnego dnia wielka ci\u0119\u017car\u00f3wka wy\u0142adowana kamieniami potrzebnymi do rze\u017aby po prostu znikn\u0119\u0142a z mojego podjazdu. Widzia\u0142em j\u0105 wieczorem, a kiedy wyszed\u0142em si\u0119 przewietrzy\u0107 rano, nie by\u0142o po niej \u015bladu. Nikt nie potrafi\u0142 wyja\u015bni\u0107, co si\u0119 z ni\u0105 sta\u0142o \u2013 relacjonuje rze\u017abiarz. Niemniej Sanborn uko\u0144czy\u0142 dzie\u0142o w listopadzie 1990 roku. Zaraz po oficjalnym ustawieniu go w Lengley, CIA poda\u0142a do publicznej wiadomo\u015bci litery zakodowanego przes\u0142ania. W jednym momencie \u015bwiat kryptografii ogarn\u0119\u0142o prawdziwe szale\u0144stwo – najlepsi i najbardziej zwariowani ludzie w bran\u017cy zabrali si\u0119 z ca\u0142ym zapa\u0142em za z\u0142amanie szyfru Kryptosa. Nawet pomimo tego, min\u0119\u0142o ponad siedem lat, a nie kilka miesi\u0119cy jak zak\u0142ada\u0142 autor, zanim uda\u0142o si\u0119 odczyta\u0107 sekcje K1, K2 i K3. Pierwszym, kt\u00f3remu si\u0119 to uda\u0142o, by\u0142 David Stein, pracownik CIA, kt\u00f3ry sp\u0119dzi\u0142 ponad 400 godzin zajmuj\u0105c si\u0119 na w\u0142asn\u0105 r\u0119k\u0119 intryguj\u0105cym go szyfrem. Stein, kt\u00f3ry uczucie towarzysz\u0105ce odszyfrowaniu pierwszych wyraz\u00f3w por\u00f3wna\u0142 do religijnego uniesienia, og\u0142osi\u0142 wyniki swojej pracy wypchanemu po brzegi audytorium w Lengley w lutym 1998 roku. Nawet s\u0142owo nie wyciek\u0142o jednak do prasy. Szesna\u015bcie miesi\u0119cy p\u00f3\u017aniej, Jim Gillogly, pochodz\u0105cy z Los Angeles amator, u\u017cywaj\u0105c komputera z najmocniejszym wtedy procesorem Pentium II wpad\u0142 na podobny pomys\u0142, i z\u0142ama\u0142 przynajmniej cz\u0119\u015b\u0107 z tajemnicy Kryptosa. Kiedy jego rewelacje dotar\u0142y do medi\u00f3w, CIA spokojnie og\u0142osi\u0142o, \u017ce tekst by\u0142 im znany ju\u017c wcze\u015bniej.\u00a0Tekst, kt\u00f3ry wy\u0142oni\u0142 si\u0119 z trzech czwartych tablicy by\u0142 r\u00f3wnie tajemniczy, jak sama rze\u017aba. Oto jego tre\u015b\u0107 (autor celowo u\u017cywa kilku liter\u00f3wek, aby zmyli\u0107 algorytmy wyszukuj\u0105ce poprawne s\u0142owa w j\u0119zyku angielskim):<\/p>\n