Richard Feynman znany jest g\u0142\u00f3wnie jako laureat Nagrody Nobla z fizyki. By\u0142 tw\u00f3rc\u0105 elektrodynamiki kwantowej, bra\u0142 udzia\u0142 w Projekcie Manhattan, odkry\u0142 przyczyn\u0119 katastrofy promu Challenger. W \u017cyciu prywatnym te\u017c si\u0119 nie oszcz\u0119dza\u0142. Gra\u0142 na b\u0119bnach na karnawale w Rio, wystawia\u0142 na sprzeda\u017c swoje rysunki, romansowa\u0142 i… otwiera\u0142 sejfy.\u00a0<\/strong><\/p>\n<\/div>\n By\u0142 \u015brodek upalnego lata 1962 roku. Na zaproszenie polskich naukowc\u00f3w do Jab\u0142onnej pod Warszaw\u0105 zjecha\u0142y tuzy wsp\u00f3\u0142czesnej fizyki. Codziennie po sko\u0144czonych pracach kawalkada geniuszy wraca\u0142a autokarem do Grand Hotelu. W\u015br\u00f3d zaproszonych go\u015bci znajdowa\u0142 si\u0119 Amerykanin Richard Feynman. O wiele bardziej od hotelowych luksus\u00f3w ciekawi\u0142o go nocne \u017cycie komunistycznej stolicy.\u00a0M\u0142odemu magistrowi, kt\u00f3ry s\u0142u\u017cy\u0142 mu za przewodnika, kaza\u0142 si\u0119 zabra\u0107 do najlepszego klubu studenckiego w mie\u015bcie. Wyb\u00f3r pad\u0142 na „Hybrydy”. Feynman znalaz\u0142 miejsce przy barze, zam\u00f3wi\u0142 du\u017cego drinka i \u0142owi\u0142 wzrokiem co \u0142adniejsze dziewcz\u0119ta.<\/p>\n <\/p>\n Samba w sercu Warszawy<\/strong><\/p>\n Kiedy zesp\u00f3\u0142 przygrywaj\u0105cy do ta\u0144ca zrobi\u0142 przerw\u0119, ten podbieg\u0142 do nich z niecodzienn\u0105 propozycj\u0105. Plan Feynmana by\u0142 doprawdy surrealistyczny – nauczy\u0107 warszawskich student\u00f3w samby. Pocz\u0105tkowe opory prze\u0142ama\u0142o kilka wsp\u00f3lnie wypitych na koszt fizyka piw i muzycy zgodzili si\u0119, aby Richard zasiad\u0142 za perkusj\u0105. Nikt nie wiedzia\u0142, \u017ce rok wcze\u015bniej tw\u00f3rca elektrodynamiki kwantowej gra\u0142 na tym instrumencie podczas karnawa\u0142u w Rio. Z pocz\u0105tku niesk\u0142adne d\u017awi\u0119ki z czasem zaczyna\u0142y przypomina\u0107 latynoskie rytmy. Kiedy by\u0142o ju\u017c jasne, \u017ce muzycy chwycili tempo, Feynman odda\u0142 pa\u0142eczki i zeskoczy\u0142 na scen\u0119. Porywaj\u0105c do ta\u0144ca zaskoczone warszawianki, rozpocz\u0105\u0142 przyspieszony kurs samby. Dopiero nad ranem Amerykanin wybieg\u0142 z klubu, przypominaj\u0105c sobie o wyk\u0142adzie, kt\u00f3ry mia\u0142 wyg\u0142osi\u0107 za kilka godzin. Wtedy jeszcze nie wiedzia\u0142, \u017ce za prowadzone badania nied\u0142ugo otrzyma Nagrod\u0119 Nobla.<\/p>\n Pr\u00f3\u017cno szuka\u0107 w historii nauki drugiego takiego jak Feynman. Jego \u017cycie to gotowy scenariusz nie tylko na film, ale ca\u0142y wieloodcinkowy serial. By\u0142 urodzonym pragmatykiem, kt\u00f3ry kpi\u0142 z filozof\u00f3w i poet\u00f3w, jednak z biegiem lat sam potrafi\u0142 si\u0119 zaduma\u0107 nad chaotycznym ta\u0144cem atom\u00f3w w spienionych falach oceanu. Kocha\u0142 nauk\u0119, ale nie cierpia\u0142 naukowc\u00f3w, od kt\u00f3rych bardziej ceni\u0142 sobie student\u00f3w pierwszego roku. Gdziekolwiek si\u0119 pojawi\u0142 skupia\u0142 ca\u0142\u0105 uwag\u0119 – techniki podrywu stosowa\u0142 jak algorytmy. Jednocze\u015bnie popada\u0142 w depresj\u0119, odcina\u0142 si\u0119 od \u015bwiata, narzeka\u0142 na samotno\u015b\u0107. Jak po\u015br\u00f3d tylu sprzeczno\u015bci naszkicowa\u0107 sp\u00f3jny portret cz\u0142owieka, kt\u00f3ry w XX wieku (obok Einsteina) wni\u00f3s\u0142 bodaj najwi\u0119kszy wk\u0142ad w nasze poznanie wszech\u015bwiata? Zacznijmy t\u0119 histori\u0119 jeszcze raz, od pocz\u0105tku.<\/p>\n <\/p>\n Zorza na nocnym niebie<\/strong><\/p>\n Feynman urodzi\u0142 na przedmie\u015bciach Nowego Jorku, w rodzinie \u017cydowskich emigrant\u00f3w o polsko-rosyjskich korzeniach. Cho\u0107 niezbyt im si\u0119 powodzi\u0142o, nie tracili optymizmu – matka potrafi\u0142a zarazi\u0107 syna poczuciem humoru, a ojciec ciekawo\u015bci\u0105 \u015bwiata. Przysz\u0142y noblista pierwsze s\u0142owa wypowiedzia\u0142 dopiero w trzecim roku \u017cycia, ale z czasem sta\u0142o si\u0119 jasne, \u017ce b\u0142yskawicznie nadrabia zaleg\u0142o\u015bci. Jego pok\u00f3j przypomina\u0142 warsztat skrzy\u017cowany z amatorskim laboratorium chemicznym.\u00a0Pasjami rozkr\u0119ca\u0142<\/strong>\u00a0wszystkie urz\u0105dzenia, kt\u00f3re nawin\u0119\u0142y mu si\u0119 pod r\u0119k\u0119. Eksperymentowa\u0142 z elektryczno\u015bci\u0105, czyta\u0142 encyklopedi\u0119 od A do Z. Dosy\u0107 szybko zas\u0142yn\u0105\u0142 w okolicy jako dzieciak, kt\u00f3ry za grosze naprawia radia. Kiedy\u015b podirytowany klient zapyta\u0142 go: „Co ty robisz? Przyszed\u0142e\u015b naprawi\u0107 radio i chodzisz sobie po pokoju?”. „My\u015bl\u0119” – odpowiedzia\u0142 m\u0142ody Richard. Po chwili wpad\u0142 na rozwi\u0105zanie. M\u0119\u017cczyzna by\u0142 pod takim wra\u017ceniem, \u017ce za\u0142atwiaj\u0105c mu inne zlecenia za ka\u017cdym razem powtarza\u0142: „Ten ch\u0142opak naprawia radia my\u015bleniem!”.<\/p>\n Nierozwi\u0105zane zagadki dra\u017cni\u0142y Richarda. Od urodzenia odczuwa\u0142 konieczno\u015b\u0107 logicznego t\u0142umaczenia \u015bwiata. By\u0107 mo\u017ce dlatego w wieku 12 lat obudzi\u0142 swoj\u0105 m\u0142odsz\u0105 siostr\u0119 w \u015brodku nocy. Trzymaj\u0105c si\u0119 za r\u0119ce poszli na skraj przedmie\u015bcia, gdzie \u015bwiat\u0142a miasta nie by\u0142y ju\u017c tak widoczne. „Sp\u00f3jrz w g\u00f3r\u0119, to wzbudzone atomy azotu zderzaj\u0105 si\u0119 i emituj\u0105 fotony” \u2013 powiedzia\u0142 Richard. Ponad ich g\u0142owami w r\u00f3\u017cnych odcieniach zieleni ja\u015bnia\u0142a zorza polarna. Lata mija\u0142y, a Feynman nie chcia\u0142 wyrosn\u0105\u0107 z mi\u0142o\u015bci do tajemnic, wtykania szpilek i zadawania niewygodnych pyta\u0144.<\/p>\n Okres liceum by\u0142 dla niego pasmem sukces\u00f3w i spektakularnych numer\u00f3w, kt\u00f3re wycina\u0142 nauczycielom. Na lekcjach matematyki czyta\u0142 podr\u0119czniki uniwersyteckie, testy rozwi\u0105zywa\u0142 w momencie dyktowania pyta\u0144, seryjnie wygrywa\u0142 konkursy, staj\u0105c si\u0119 lokaln\u0105 gwiazd\u0105.<\/p>\n <\/p>\n Cz\u0142owiek orkiestra<\/strong><\/p>\n Swoj\u0105 karier\u0119 uniwersyteck\u0105 Feynman rozpocz\u0105\u0142 na s\u0142ynnym Massachusetts Institute of Technology. Gdy jego koledzy przerabiali ca\u0142ki, on siedzia\u0142 na kursach dla doktorant\u00f3w. Do ko\u0144ca studi\u00f3w zda\u0142 wszystkie kursy fizyczne oferowane przez uczelni\u0119. W wolnym czasie z finezj\u0105 rozwi\u0105zywa\u0142 naukowe spory. Kiedy w akademiku k\u0142\u00f3cono si\u0119 o to, czy mocz wyp\u0142ywa z cz\u0142owieka pod wp\u0142ywem si\u0142y ci\u0119\u017cko\u015bci, po prostu wysika\u0142 si\u0119 stoj\u0105c na g\u0142owie i obali\u0142 t\u0119 tez\u0119.<\/p>\n Tytu\u0142 magistra otrzyma\u0142 w roku wybuchu II wojny \u015bwiatowej, nied\u0142ugo potem podj\u0105\u0142 decyzj\u0119 o pisaniu doktoratu w Princeton. Nie by\u0142o wtedy lepszego miejsca pod s\u0142o\u0144cem dla rozwoju nauk \u015bcis\u0142ych. Na jego pierwsze seminarium zaciekawieni tematyk\u0105 przyszli m.in. Pauli, Einstein i von Neumann. Feynman powoli zaczyna\u0142 obrasta\u0107 legend\u0105. Jednym z najpraktyczniejszych rezultat\u00f3w jego nieustaj\u0105cej dociekliwo\u015bci by\u0142a interdyscyplinarno\u015b\u0107. Kiedy chwilowo znu\u017cy\u0142 si\u0119 przerabianym akurat problemem, natychmiast stara\u0142 si\u0119 osi\u0105gn\u0105\u0107 perfekcj\u0119 w czym\u015b innym. Obsesyjnie stawia\u0142 sobie nowe wyzwania – bada\u0142 zachowania mr\u00f3wek, ruchy pantofelk\u00f3w, mutacje wirus\u00f3w.<\/p>\n Mo\u017ce najbardziej zaskakuj\u0105ce w tym wszystkim by\u0142y sukcesy, kt\u00f3re odnosi\u0142 z jak\u0105\u015b osza\u0142amiaj\u0105c\u0105 lekko\u015bci\u0105. Po kilkumiesi\u0119cznych badaniach bakteriofag\u00f3w zosta\u0142 zaproszony na tygodniowy pobyt na Uniwersytecie Harvarda, podczas kt\u00f3rego przeprowadzi\u0142 eksperyment asystuj\u0105c Watsonowi – jednemu z odkrywc\u00f3w DNA. „Zawsze tak robi\u0119” – pisze Noblista w swoich wspomnieniach – „anga\u017cuj\u0119 si\u0119 w co\u015b i sprawdzam, jak daleko zajd\u0119”. Doktorat z fizyki kwantowej uko\u0144czy\u0142 w 1942 roku u wybitnego profesora Johna Wheelera. M\u0142ody, niepokorny – by\u0142 u progu najwi\u0119kszych sukces\u00f3w.<\/p>\n <\/p>\n Tajne przez poufne<\/strong><\/p>\n Kiedy pod koniec 1941 Hitler wypowiedzia\u0142 Ameryce wojn\u0119, uniwersytety zaroi\u0142y si\u0119 od mundurowych, kt\u00f3rzy szukali naukowc\u00f3w mog\u0105cych przes\u0142u\u017cy\u0107 si\u0119 ojczy\u017anie. Cho\u0107 w tamtych czasach ludzie praktycznie nie wiedzieli, czym zajmowa\u0142 si\u0119 fizyk (nawet Einstein znany by\u0142 bardziej jako matematyk), to w\u0142asnie fizycy mieli stanowi\u0107 awangard\u0119 jednej z najwa\u017cniejszych tajnych operacji w dziejach. Oczywi\u015bcie – jak wsz\u0119dzie, gdzie co\u015b si\u0119 dzia\u0142o – i tutaj nie mog\u0142o zabrakn\u0105\u0107 Feynmana. W czasie pracy nad doskonaleniem system\u00f3w celowniczych artylerii przeciwlotniczej, zosta\u0142 wtajemniczony przez przyjaciela w plany budowy bomby atomowej. Pocz\u0105tkowe wahania fizyka szybko posz\u0142y w odstawk\u0119. Feynman wiedzia\u0142, \u017ce Hitler te\u017c pracuje nad swoj\u0105 bomb\u0105. Perspektywa ta przekona\u0142a go, \u017ce trzeba dzia\u0142a\u0107 z ca\u0142ym zapa\u0142em. Tak rozpocz\u0119\u0142a si\u0119 jego przygoda z Projektem Manhattan.<\/p>\n Traktuj\u0105c spraw\u0119 niezwykle powa\u017cnie, rz\u0105d USA wybudowa\u0142 dwa tajne miasta, w kt\u00f3rych ulokowa\u0142 personel i naukowc\u00f3w pracuj\u0105cych r\u00f3wnocze\u015bnie nad kilkoma projektami. W jednym z nich zamieszka\u0142 Richard Feynman. Ze wzgl\u0119du na sw\u00f3j wiek nie by\u0142 zaanga\u017cowany w g\u0142\u00f3wne prace teoretyczne, cho\u0107 doradza\u0142 m.in. s\u0142ynnemu Nielsowi Bohrowi, kt\u00f3ry ceni\u0142 go za to, \u017ce zawsze m\u00f3wi\u0142 prosto z mostu. Zdecydowan\u0105 wi\u0119kszo\u015b\u0107 czasu Feynman sp\u0119dza\u0142 zarz\u0105dzaj\u0105c grup\u0105 „ludzkich komputer\u00f3w”, czyli naukowc\u00f3w, kt\u00f3rzy przy wsparciu pierwszych maszyn licz\u0105cych IBM wykonywali arytmetyczn\u0105 brudn\u0105 robot\u0119.<\/p>\n <\/p>\n Sejfy i Indianie<\/strong><\/p>\n Miasto na \u015brodku pustyni oferowa\u0142o dyskrecj\u0119 i spok\u00f3j przy pracy, ale mia\u0142o jedn\u0105 ogromn\u0105 wad\u0119 – wszechogarniaj\u0105c\u0105 nud\u0119. S\u0105 jednak ludzie, kt\u00f3rzy w takich warunkach zamiast gnu\u015bnie\u0107, daj\u0105 upust swojej kreatywno\u015bci. To w Los Alamos Feynman sta\u0142 si\u0119 s\u0142ynnym kasiarzem, otwieraj\u0105c sejfy koleg\u00f3w i zostawiaj\u0105c im z\u0142o\u015bliwe notki. Dosz\u0142o nawet do tego, \u017ce oficjalnym rozporz\u0105dzeniem w\u0142adz o\u015brodka sekretarki zobowi\u0105zane by\u0142y zmienia\u0107 szyfry w miejscach, w kt\u00f3rych pojawia\u0142 si\u0119 przysz\u0142y noblista. Jedn\u0105 z ciekawszych metod stosowanych przez Feynmana, by\u0142a ta zaczerpni\u0119ta z tanich „podr\u0119cznik\u00f3w”. Okaza\u0142o si\u0119, \u017ce fizycy nie r\u00f3\u017cni\u0105 si\u0119 w pewnych kwestiach od zwyk\u0142ych \u015bmiertelnik\u00f3w i za kody do zamk\u00f3w s\u0142u\u017c\u0105 im cz\u0119sto liczby \u0142atwe do zapami\u0119tania. W tym przypadku by\u0142o to pierwsze sze\u015b\u0107 cyfr ze znanych sta\u0142ych matematycznych. Dzi\u0119ki tym kombinacjom mo\u017cna by\u0142o uzyska\u0107 dost\u0119p do wi\u0119kszo\u015bci tajemnic konstrukcji bomby atomowej.<\/p>\n Innym razem, szukaj\u0105c odskoczni od \u017cmudnych oblicze\u0144, obudzi\u0142a si\u0119 w Feynmanie m\u0142odzie\u0144cza fascynacja Indianami. Kiedy w jednej z piwnic znalaz\u0142 porzucony b\u0119ben, zabra\u0142 si\u0119 do odgrywania dzikich rytm\u00f3w. Nie chc\u0105c nikomu przeszkadza\u0107, wychodzi\u0142 do lasu i przy \u015bwietle ksi\u0119\u017cyca udawa\u0142, \u017ce odprawia stare rytua\u0142y. Pewnego razu zaintrygowani koledzy, s\u0142ysz\u0105c dochodz\u0105ce z opodal odg\u0142osy, zakradli si\u0119, s\u0105dz\u0105c, \u017ce trafili na egzotyczny spektakl. Po powrocie odpowiedzieli swoim \u017conom co widzieli, a one odpar\u0142y: „E, to na pewno Feynman – on lubi gra\u0107 na b\u0119bnach”. „Nie b\u0105d\u017acie \u015bmieszne” \u2013 odrzekli fizycy. „Nawet Feynman nie jest tak szajbni\u0119ty” – stwierdzili.<\/p>\n <\/p>\n Od lataj\u0105cego talerza do Nagrody Nobla<\/strong><\/p>\n Po uko\u0144czeniu g\u0142\u00f3wnej misji Projektu Manhattan, przysz\u0142a pora na powr\u00f3t do normalnego \u017cycia.\u00a0 Pierwsz\u0105 posad\u0119 profesora Feynman obj\u0105\u0142 na uniwersytecie Cornell w Ithace. Ju\u017c wtedy by\u0142o dla niego jasne, \u017ce nie mo\u017ce \u017cy\u0107 bez student\u00f3w. Pomimo sukces\u00f3w dydaktycznych, tkwi\u0142 w stanie apatii skrzy\u017cowanej z depresj\u0105. „Czas schodzi\u0142 mi w Cornell na przygotowywaniu zaj\u0119\u0107 i na chodzeniu do biblioteki, gdzie czyta\u0142em\u00a0Ba\u015bnie z tysi\u0105ca i jednej nocy\u00a0<\/em>i gapi\u0142em si\u0119 na panienki” \u2013 pisze. Dobrze p\u0142atne oferty z innych o\u015brodk\u00f3w tylko go przybija\u0142y. Do dr\u0119cz\u0105cych go po Hiroszimie wyrzut\u00f3w sumienia dosz\u0142a pustka po stracie \u017cony, kt\u00f3ra zmar\u0142a na gru\u017alic\u0119 podczas pobytu Feynmana w Los Alamos. Wtedy zag\u0142usza\u0142 to prac\u0105, ale kiedy przysz\u0142o wi\u0119cej wolnego czasu, co\u015b w nim p\u0119k\u0142o. Noblista o\u017ceni\u0142 si\u0119 jeszcze dwukrotnie i doczeka\u0142 dw\u00f3jki dzieci, ale jego prawdziw\u0105 mi\u0142o\u015bci\u0105 zawsze pozosta\u0142a znana od dziecka Arlene.<\/p>\n Nie wiedz\u0105c, jak wyj\u015b\u0107 z patowej sytuacji, Feynman wpad\u0142 na pomys\u0142 powrotu do korzeni. „Fizyka troch\u0119 mnie teraz mierzi, a kiedy\u015b sprawia\u0142a rado\u015b\u0107. Dlaczego sprawia\u0142a mi rado\u015b\u0107? Bo si\u0119 ni\u0105 b a w i \u0142 e m”. Autor s\u0142ynnych podr\u0119cznik\u00f3w zacz\u0105\u0142 od podstaw. Podczas spaceru zainteresowa\u0142 go tor lotu talerza, kt\u00f3rym rzuca\u0142y dzieci. Zacz\u0119\u0142o si\u0119 banalnie – sko\u0144czy\u0142o na Noblu. Pr\u00f3by wyliczenia krzywych ruchu zaprowadzi\u0142y go ku przemieszczaj\u0105cym si\u0119 orbitom elektron\u00f3w w teorii wzgl\u0119dno\u015bci. Dalej trop wi\u00f3d\u0142 do r\u00f3wnania Diraca, a nast\u0119pnie do elektrodynamiki kwantowej – dziedziny, w kt\u00f3rej odni\u00f3s\u0142 najwi\u0119ksze sukcesy. Jak sam wspomina, jego diagramy u\u0142atwiaj\u0105ce zapis oddzia\u0142ywa\u0144 fizycznych i inne osi\u0105gni\u0119cia, za kt\u00f3re otrzyma\u0142 Nagrod\u0119 Nobla, wzi\u0119\u0142y si\u0119 z d\u0142ubania nad wzorem opisuj\u0105cym ruch wiruj\u0105cego talerza!<\/p>\n <\/p>\n „Zawsze mamy nasz\u0105 fizyk\u0119<\/strong>„<\/strong><\/p>\n Podczas jednej z mro\u017anych zim w Ithace Feynman ugrz\u0105z\u0142 samochodem w zaspie. Po m\u0119czarniach z \u0142a\u0144cuchami na ko\u0142ach i rozpaczliwych pr\u00f3bach powrotu na kampus, miarka si\u0119 przebra\u0142a. „Musi by\u0107 na \u015bwiecie miejsce, gdzie ludzie nie maj\u0105 takich problem\u00f3w”. Nast\u0119pnego dnia przypomnia\u0142a mu si\u0119 wizyta na uniwersytecie Calteh w Kalifornii, zadzwoni\u0142 do znajomego, kt\u00f3ry dodatkowo kusi\u0142 go blisko\u015bci\u0105 Las Vegas i bar\u00f3w ze striptizem. Decyzja zosta\u0142a podj\u0119ta. Na nast\u0119pne lata, pomimo niebotycznych sum proponowanych przez inne uczelnie, Richard Feynman zwi\u0105za\u0142 si\u0119 z California Institute of Technology. W\u0142a\u015bnie tam powsta\u0142y jego najdonio\u015blejsze teorie oraz najs\u0142ynniejszy na \u015bwiecie podr\u0119cznik do fizyki, kt\u00f3ry sprzeda\u0142 si\u0119 w liczbie ponad 1,5 miliona egzemplarzy.<\/p>\n <\/p>\n Feynman nadal by\u0142 niespokojnym duchem. W trakcie podr\u00f3\u017cy po\u015blubnej rozszyfrowa\u0142 tablice matematyczne Maj\u00f3w i przyczyni\u0142 si\u0119 do reformy systemu edukacji w Brazylii. Kiedy czu\u0142, \u017ce nauka go nudzi, zbli\u017ca\u0142 si\u0119 do sztuki, intensywnie ucz\u0105c si\u0119 rysunku. Nawet w tej dziedzinie odni\u00f3s\u0142 sukces, organizuj\u0105c dwie wystawy i sprzedaj\u0105c liczne prace. Ale to jeszcze nie koniec. W latach siedemdziesi\u0105tych w Pary\u017cu do fina\u0142u mi\u0119dzynarodowego konkursu baletowego dotar\u0142 spektakl z zachodniego wybrze\u017ca Stan\u00f3w Zjednoczonych – zgadnijcie, kto przygrywa\u0142 na bongosach?<\/p>\n W powszechnej \u015bwiadomo\u015bci Amerykan\u00f3w Feynman bardziej ni\u017c z fizyki, znany jest jako cz\u0142owiek, kt\u00f3ry wyja\u015bni\u0142 przyczyny katastrofy promu Challenger. Zmagaj\u0105c si\u0119 z chorob\u0105 nowotworow\u0105, ci\u0105gle pe\u0142en wigoru i \u015bwie\u017cego spojrzenia na nauk\u0119, noblista obna\u017cy\u0142 nieprzygotowanie NASA. Tam gdzie zawiod\u0142y miliony dolar\u00f3w i sztaby ekspert\u00f3w, on sam potrafi\u0142 wskaza\u0107 problem u\u017cywaj\u0105c uszczelki i szklanki z zimn\u0105 wod\u0105.<\/p>\n Kilka lat przed \u015bmierci\u0105 podczas prywatnej rozmowy z przyjacielem Stephenem Wolframem, Richard Feynman powiedzia\u0142: „Wiesz, ty i ja jeste\u015bmy szcz\u0119\u015bciarzami. Cokolwiek by si\u0119 nie dzia\u0142o, jak \u017ale by nie by\u0142o – zawsze mamy nasz\u0105 fizyk\u0119.”<\/p>\n Cytaty u\u017cyte w tek\u015bcie pochodz\u0105 z ksi\u0105\u017cek autorstwa Richarda P. Feynmana: „\u00bbPan raczy \u017cartowa\u0107, panie Feynman!\u00ab Przypadki ciekawego cz\u0142owieka” i „\u00bb<\/em>A co ciebie obchodzi, co my\u015bl\u0105 inni?\u00ab Dalsze przypadki ciekawego cz\u0142owieka”. Tekst dla Tygodnika Polsat News<\/p>\n<\/div>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":" Richard Feynman znany jest g\u0142\u00f3wnie jako laureat Nagrody Nobla z fizyki. By\u0142 tw\u00f3rc\u0105 elektrodynamiki kwantowej, bra\u0142 udzia\u0142 w Projekcie Manhattan, odkry\u0142 przyczyn\u0119 katastrofy promu Challenger. W \u017cyciu prywatnym te\u017c si\u0119 nie oszcz\u0119dza\u0142. Gra\u0142 na b\u0119bnach na karnawale w Rio, wystawia\u0142 na sprzeda\u017c swoje rysunki, romansowa\u0142 i… otwiera\u0142 sejfy.\u00a0 By\u0142 \u015brodek upalnego lata 1962 roku. Na zaproszenie polskich naukowc\u00f3w do Jab\u0142onnej pod Warszaw\u0105 zjecha\u0142y tuzy wsp\u00f3\u0142czesnej fizyki. Codziennie po sko\u0144czonych pracach kawalkada geniuszy wraca\u0142a autokarem do Grand Hotelu. W\u015br\u00f3d zaproszonych go\u015bci znajdowa\u0142 si\u0119 Amerykanin Richard Feynman. O wiele bardziej od hotelowych luksus\u00f3w ciekawi\u0142o go nocne \u017cycie komunistycznej stolicy.\u00a0M\u0142odemu magistrowi, kt\u00f3ry s\u0142u\u017cy\u0142 mu za przewodnika, kaza\u0142 si\u0119 zabra\u0107 do najlepszego klubu studenckiego w mie\u015bcie. Wyb\u00f3r pad\u0142 na „Hybrydy”. Feynman znalaz\u0142 miejsce przy barze, zam\u00f3wi\u0142 du\u017cego drinka i \u0142owi\u0142 wzrokiem co \u0142adniejsze dziewcz\u0119ta. Samba w sercu Warszawy Kiedy zesp\u00f3\u0142 przygrywaj\u0105cy do ta\u0144ca…<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":1968,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"footnotes":""},"categories":[30],"tags":[627],"class_list":["post-1967","post","type-post","status-publish","format-standard","has-post-thumbnail","hentry","category-nauka","tag-richard-feynman"],"yoast_head":"\n